Παραμύθι για μια περιπλάνηση, ένα δάσος, ένα καταφύγιο, ένα Σπίτι….

Θέατρο, επικοινωνία, κοινότητα.
Με την επιθυμία αυτό το τρίπτυχο να αγκαλιάζει την τέχνη μας τα τελευταία χρόνια, σταθερά υποδεχόμαστε το χειμώνα μαζί με τα παιδιά και τους ενήλικες της σχολικής κοινότητας γύρω από μια ιστορία.
Αυτή η συνάντηση για μας έχει οικοδομήσει μια νέα σχέση, μια νέα κοινότητα, όπου το θέατρο και το σχολείο είναι μαζί, ανταλλάζουν και μοιράζονται.
Επιλέξαμε να αφηγηθούμε και φέτος ένα παραδοσιακό ελληνικό παραμύθι, θέλοντας να εγκαινιάσουμε μια «παράδοση». Μια παράδοση αφήγησης προς την «κοινότητα», προς εμάς που ζούμε μαζί και μεγαλώνουμε μαζί .
Από την περιπλάνησή μας στο κόσμο του παραμυθιού κρατήσαμε για να φέρουμε πολλούς θησαυρούς! Το παραμύθι έρχεται από πολύ παλιά και υπενθυμίζει στην κοινότητά μας το χρόνο προς τα πίσω…. το παραμύθι μιλάει για έναν τόπο που μπορεί να είναι ο δικός μας …. για ανθρώπους που μπορεί να ήμασταν κι εμείς!

Λίγα λόγια για την παράσταση…

….. μια φορά κι έναν καιρό, όταν η γιαγιά της γιαγιάς της γιαγιάς της προ προ προ προ γιαγιάς σας ήταν ακόμη μωρό στην κούνια ….

Η Μανάλ και ο Ιμάτ , δυο αδέρφια που χάνουν το σπίτι και την οικογένεια τους περιπλανιούνται στον κόσμο ψάχνοντας ένα νέο Σπίτι.

« … κι οι άνθρωποι άλλοτε τους βοηθούσαν κι άλλοτε όχι… άλλοτε άνοιγαν τις πόρτες και τους έβαζαν σπίτι τους να ζεσταθούν κι άλλοτε τους έδιωχναν …»

Ψάχνοντας ένα καταφύγιο και στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από την «κακιά» Κάντζια, βρίσκονται στο δάσος. Εκεί ο Ιμάτ διψασμένος πίνει νερό από την πατημασιά ενός ελαφιού και … μεταμορφώνεται σε ελάφι.
Το «αγόρι που έγινε ελάφι» μάς αφηγείται την περιπέτεια δυο παιδιών στην προσπάθειά τους να βρουν έναν νέο τόπο να ριζώσουν, ένα μέρος να ανήκουν, μια κοινότητα δική τους. Ανάμεσα στους ανθρώπους δε βρίσκουν παρά αδιαφορία και απόρριψη. Οι τόποι των

ανθρώπων είναι αφιλόξενοι για αυτούς γιατί είναι οι “ξένοι”, έρχονται από μακριά. Το δάσος, που για άλλους είναι ένα μέρος τρομακτικό και αφιλόξενο, γίνεται για αυτούς το καταφύγιο τους. Τα ζώα, τα πουλιά, τα λουλούδια κι όλα τα πλάσματα γίνονται φίλοι και αδέρφια τους.
Θα βρουν όμως κι ένα Σπίτι; Και τι να σημαίνει άραγε το Σπίτι; Πού μπορεί να είναι; Και πώς μοιάζει;

Σκηνοθεσία-θεατρική μεταφορά: Χάρης Αμανατίδης
Σκηνικά-κοστούμια: Βέτα Χαϊλατζίδου
Μουσική: Νατάσσα Ιωαννίδου
Παίζουν: Άννα Γκούντα, Κατερίνα Παρλίτση, Δανάη Αμανατίδου, Όλγα Παπανάκου, Νατάσσα Ιωαννίδου, Αντώνης Καράς.

Παραστάσεις κατόπιν συνεννοήσεως. Εισιτήριο 5 ευρώ.
Πληροφορίες – επικοινωνία: Κώστας Παπαδόπουλος: 6946.462.171 και Χάρης Αμανατίδης: 6938.594.554

Θέατρο ΠΗΓΑΣΟΣ / Αγ. Αικατερίνης 16 / Κατερίνη